Categorie: ** sterren

Jordan Harper – Kind van de rekening

kind van de rekening

Achterflap

De elfjarige Polly McClusky is verlegen, te oud voor de teddybeer die ze overal mee naartoe sleept, als ze onverwacht wordt herenigd met haar vader Nate, die net uit de gevangenis komt. Hij haalt haar van school en neemt haar mee in een wereld van diefstal, geweld en een constante doodsbedreiging.

Hij doet dat om haar leven te redden. Nate heeft in de gevangenis gevaarlijke vijanden gemaakt. De Aryan Steel-bende heeft een prijs op zijn hoofd gezet, ze hebben zijn ex-vrouw, Polly’s moeder, al vermoord. Polly is hun volgende doelwit.
Nate en Polly weten steeds nauwelijks te ontsnappen en beleven slapeloze nachten in motels. Tijdens hun vlucht is Polly gedwongen om snel volwassen te worden. Ze moet leren hoe je klappen incasseert en hoe je jezelf verdedigt met wapens. Op zijn beurt leert Nate wat onvoorwaardelijke liefde inhoudt, iets wat hij nooit heeft gekend. Maar kan hun steeds sterker wordende band het gevaarlijke bestaan aan? Zullen ze ooit een eerlijk leven leiden, zonder angst?

Kind van de rekening is een aangrijpend, hartverscheurend verhaal. Nate neemt zijn dochter Polly mee om haar leven te redden, maar uiteindelijk redt Polly misschien wel zíjn leven.

Over de auteur

Jordan Harper is een Amerikaanse auteur die opgroeide in Missouri, VS. Hij werkte voor reclamebureaus en was een poprecensent. Later ging hij voor televisie (waaronder de serie The mentalist) schrijven. Op dit moment woont hij in Los Angeles. Kind van de rekening is zijn debuut als thrillerauteur.

Mijn mening

De flaptekst van Kind van de rekening komt veelbelovend over. Een actiethriller met bendes en een kind in de hoofdrol. Dan is mijn nieuwsgierigheid gewekt.

Jordan Harper heeft een recht-toe-recht-aan schrijfstijl die enorm makkelijk te volgen is. De hoofdstukken zijn kort en overzichtelijk en er zijn maar weinig personages. Kind van de rekening lees je in een mum van tijd uit.

We volgen een vader en zijn dochter op de vlucht voor de bende ‘Aryan Steels’. Nate, de vader, heeft de grootste baas daarvan heel erg boos gemaakt en hij en zijn dochter staan nu op een executielijst. Nate verzint een plan om zijn dochter Polly en hem van die lijst te krijgen. In plaatst van opgejaagd te worden, wordt hij de jager.

Tijdens hun vlucht gebeurt er een hoop aan actie, er zijn meerdere confrontaties met bendeleden. Jammer is wel dat de actiescènes zo eentonig van aard zijn dat je dat na twee keer wel gelooft. Jordan Harper vernieuwt zichzelf niet tijdens het lezen.

Polly is een opvallend karakter in dit boek. Ze gedraagt zich niet naar haar leeftijd. Aan het begin van Kind van de rekening komt ze over als een veel jonger kind die de wereld om zich heen op een hele bijzondere, veelal kinderlijke, manier ervaart. Ze draagt altijd haar teddybeer met zich mee, die ze vaak mee laat doen in situaties alsof het een echt wezen is. De verwerking van die teddybeer is een grappig aspect in het verhaal, maar daar is ook alles mee gezegd.

Verderop in het boek transformeert Polly zich op wonderbaarlijke wijze tot een soort van volwassen denkende vechtmachine, wat totaal niet strookt met eerdere beschrijvingen én de aanwezigheid van die teddybeer. Jordan Harper vliegt van hot naar her met zijn persoonsbeschrijvingen en verhaallijnen zonder dat het geloofwaardig overkomt en zonder de diepte in te gaan. Kind van de rekening heeft een zeer mager plot.

 

Eindoordeel ♦♦

Titel: Kind van de rekening
Auteur: Jordan Harper
Genre: thriller
Uitgeverij: Karakter
Pagina’s: 304
ISBN: 9789045216836
Datum: april 2019

Rebecka Aldén – De achtste doodzonde ☆☆

de-achtste-doodzonde

Nora Lindqvist is een redelijk succesvolle schrijfster van zelfhulpboeken. Haar leven heeft er ooit anders uitgezien. Jaren geleden was Nora psychisch erg labiel en ging het niet goed tussen haar en haar man. Zij is toen zes verdiepingen naar beneden gevallen en heeft dat ternauwernood overleefd. Maar ze is er weer bovenop gekomen en leidt nu een rustig en stabiel leven met haar man Frank en hun kinderen Albin en Saga in een mooi groot huis.

Nora schrijft boeken en geeft lezingen en Frank is haar literaire agent. Momenteel is ze bezig met het begin van een nieuw boek, waarin ze de zeven hoofdzonden wil verwerken. Ieder begin is even zoeken, maar de hoofdlijnen zijn er.

Dan krijgen ze een nieuwe buurvrouw, Klara. De kinderen zijn op slag dol op haar en haar hond. Als Nora zichzelf voorstelt heeft ze gelijk een vreemd gevoel bij deze nieuwe buurtbewoonster.

“De buurvrouw keek haar aan. Nora wist niet of ze het zich verbeeldde, maar er was iets in die blik. Was het er een van herkenning? Maar niet op de bewonderende manier die haar als redelijk bekende schrijfster gewoonlijk te deel viel. Ze probeerde woorden te vinden voor haar gevoel. Verachting?”

Klara weet een steeds grotere stempel te drukken op hun gezinsleven. De kinderen zijn liever bij Klara dan bij hun eigen moeder en ze betrapt Frank er steeds vaker op dat hij veel contact zoekt met Klara en vreemd gedrag vertoont. Nora vertrouwt het allemaal niet en merkt dat ze zich lichamelijk ook steeds slechter gaat voelen. Waar komt toch die moeheid vandaan? Nora wordt steeds achterdochtiger en vraagt zich af of ze zich weer dingen begint in te beelden. Ze verliest steeds meer het vertrouwen in haar omgeving en wil haar vermoedens bewijzen.

“Het besef was er onmiddellijk. Ze wist precies wie ze bezig was te worden. Degene die ze ooit was geweest en gezworen had nooit meer te zullen worden.”

Frank kan het niet gebruiken dat zijn vrouw (weer) instort, want ze hebben geld tekort en haar nieuwe boek moet er zo snel mogelijk komen. Hij schakelt de hulp in van Nora’s oude psychiater en probeert er zoveel mogelijk voor haar te zijn. Langzaamaan ontvouwt zich een familiegeschiedenis, die maar het beste verborgen had kunnen blijven.

Vanaf de bodem kun je niet dieper vallen en je kunt, wanneer je er klaar voor bent, omhoogschieten en opkrabbelen. Nu ze langs de steile rots in haar innerlijk wankelde, gaapte de afgrond zo diep dat ze niet eens zeker wist of die wel een bodem had. Als ze nu viel, wist ze niet of ze zich ooit weer omhoog zou weten te werken.

Rebecka Aldén is werkzaam als journalist en redacteur bij het tijdschrift Damernas Värld. Ze woont in de buurt van Stockholm. De achtste doodzonde is al aan vijf landen verkocht, waaronder aan Nederland.

Wat ik het meest opvallende vindt aan De achtste doodzonde is de manier waarop de auteur haar personages schetst. Nora  geeft veel om uiterlijk vertoon en sociale status, maar ze is ook vreselijk naïef en manipuleerbaar. Het contact met haar dochter verloopt moeizaam. Ze klaagt erover, maar doet vervolgens niets constructiefs of alleen halfslachtige pogingen daartoe. Ik kreeg een beetje een hekel aan haar. Frank lijkt de zorgzame man die ervoor zorgt dat zij haar werk kan doen, haar zelfs flink achter haar kont aan zit, maar hij wordt gedurende het verhaal steeds wat afstandelijker en vreemder.

Wat mij begon tegen te staan zijn de onnatuurlijke reacties die de karakters vertonen als er iets gebeurt. Nora trekt haar mond niet open waar ieder ander dat wel zou hebben gedaan. Ineens herinnert Nora zicht iets van haar val zoveel jaren geleden, maar ook dat komt gekunsteld over. En Frank lijkt ondertussen bijna lijdzaam toe te kijken zonder dat dit hem alles nou erg veel doet. Een en ander wordt wel verklaard aan het einde, maar toen had ik de nare bijsmaak al.

In het boek wordt af en toe teruggeblikt naar de jeugd van Nora zonder er dieper op in te gaan. Zij is op jonge leeftijd De Parochie ontvlucht en heeft gebroken met haar ouders, maar dat wordt verder niet uitgediept. Ik miste de meerwaarde van het benoemen hiervan. Het voelde bijna alsof dit boek het tweede deel van een serie is waarvan ik het eerste deel niet heb gelezen.

Rebecka Aldén heeft een makkelijk te lezen schrijfstijl. Er zijn maar weinig personages wat zorgt voor een overzichtelijk geheel. Het duurt lang voor er spanning is, maar richting het einde komt dat wel. De finale van het verhaal is erg verrassend. Als lezer denk je te weten wat er gebeurd is, maar daar zet de auteur ons nog even op het verkeerde been. Het einde is niet eens zozeer goed, want ik kreeg een nog grotere hekel aan de hoofdpersonages, maar voorspelbaar was het in ieder geval niet.

De achtste doodzonde zal waarschijnlijke de beginnende thrillerlezer nog wel wat aanspreken. Maar voor de ervaren lezers is dit boek te weinig spannend, te gekunsteld en te ongeloofwaardig.

 

Eindoordeel **

 

Titel: De achtste doodzonde
Auteur: Rebecka Aldén
Genre: Thriller
Uitgeverij: Cargo
Datum: september 2016
ISBN: 9789023498476
Pagina’s: 288

SPLINTERS: Eisso Post – Aan de oever ☆☆

aan de oever

 

Aan de oever is een verhalenbundel van 47 bladzijdes bestaande uit 6 mini verhaaltjes: Verzilvering, Het licht, Uit het rustige leven van Jos van Dommel, Beste Mijnheer van de Sociale Dienst, Het oranjegevoel en Aan de oever.

Eisso Post (1956) is een Nederlandse (tekst)schrijver. Hij studeerde Noors, Nederlands en Algemene Literatuurwetenschap in Groningen. Zijn grote voorbeelden op het gebied van Nederlandse non-fictie zijn Midas Dekkers, Willem Wilmink, Govert Schilling en Hugo Brandt Corstius.

De auteur heeft veel ervaring met taal en teksten, dat is duidelijk te merken. Hij komt in Aan de oever met uiteenlopende verhalen, onderwerpen en schrijfstijlen. Het is al moeilijk om een kort verhaal te schrijven, laat staan als het ook nog eens uit maar een paar bladzijdes bestaat. Daarmee is de lat hoog gelegd om de lezer te vermaken.

Nieuwsgierig ben ik eraan begonnen en teleurgesteld heb ik het boekje dichtgeslagen. Ik hou van fantasy en verhalen mogen van mij lekker gek of absurd zijn, maar er moet wel enigszins sprake zijn van een lijn of een kader, maar dat miste ik over het algemeen tijdens het lezen van deze minibundel. Ineens bevind je je in een verhaal wat ook ineens is afgelopen. Dit ervoer ik eerder als verwarrend dan als prettig.

Van de zes verhaaltjes die er zijn, is er maar één die mij heeft aangesproken (Verzilvering), één die ik wel oké vond (Uit het rustige leven van Jos van Dommel), maar de rest kon mij niet zo bekoren. Sterker nog, ik snapte bij de overige vier verhaaltjes eigenlijk niet zo goed wat ik nou aan het lezen was en wat Eisso Post wilde overbrengen.

 

Eindoordeel **

 

Titel: Aan de oever
Auteur: Eisso Post
Genre: Fantasy
Uitgeverij: Quasis
Datum: juni 2016
ISBN: 9789492099129
Pagina’s: 47

L.S. Hilton – Maestra ☆☆

maestra

 

Judith Rashleigh werkt als assistent bij een van de twee bekendste veilinghuizen van Londen. Ze heeft de ambitie om hoog op te klimmen binnen de kunst(handel)wereld, maar haar bazen geven haar weinig ruimte. Financieel heeft ze het niet breed, maar daar komt verandering in als ze een oude vriendin tegen het lijf loopt.

Leanne werkt ’s avonds in een chique club waar mooie jonge vrouwen rijke mannen op hun wenken bedienen. Leanne nodigt Judith uit om ook eens een kijkje te nemen en weet haar te overtuigen om dit werk ook te doen. Het is veel geld verdienen in korte tijd.

Judith weet al snel de favoriet te worden van een dikke rijkaard en went al snel aan het hebben van meer en meer geld. Als Judith de dupe wordt van corruptie binnen het veilinghuis wordt zij daar ontslagen. Samen met Leanne en de dikke rijkaard trekt ze naar het zonnige en luxe zuiden van Frankrijk waar ze zich onderdompelt in luxe.

Dan stuit ze op een schilderij wat het nare gevoel rondom de fraudezaak in Londen weer omhoog brengt bij Judith. Ze besluit wraak te nemen op alle betrokken personen. Als haar dikke rijkaard onder verdachte omstandigheden overlijdt besluit ze Leanne weer naar huis te sturen en begint ze zelf aan een tocht door verschillende landen in Europa. Judith laat een spoor na van seks en geweld, maar dit is niet zonder gevaar.

L.S. Hilton groeide op in Engeland en heeft in Key West, New York, Florence, Parijs en Milaan gewoond. Ze studeerde Engels en kunstgeschiedenis. Maestra, het eerste deel in een trilogie, zal in 26 landen vertaald worden en de filmrechten zijn al verkocht aan Columbia Pictures.

Maestra is in Nederland met veel bombarie aangekondigd en gelanceerd. De reacties vanuit het buitenland zijn overweldigend en dit moet toch wel een van de beste thrillers van 2016 zijn. Soms pakt dit goed uit voor een auteur en uitgeverij, maar het gevaar is wel dat de lat gelijk enorm hoog ligt. Met hooggespannen verwachtingen ben ik aan dit boek begonnen, maar bij het dichtslaan ervan overheerste een gevoel van teleurstelling.

Wat Judith betreft miste ik consistentie in de manier waarop zij neergezet wordt L.S. Hilton. Het is af en toe bijna alsof ze uit meerdere persoonlijkheden bestaat. Van tutje, naar femme fatale, tot ijskoude en gewetenloze moordenares. Ze maakt rare sprongen in het verhaal die voor een goed boek helemaal niet nodig zijn. Ik kon de gemaakte keuzes van de auteur niet altijd begrijpen en miste regrelmatig nuances in het verhaal.

Zoals aangekondigd in de media bevat dit verhaal niet alleen thrillerelementen, maar krijgen we ook een flinke portie seks voorgeschoteld. Ik heb al meerdere keren de titels Maestra en 50 tinten in één zin voorbij zien komen. Maar ook dit schept valse verwachtingen. Ja, er komt seks voor in het boek. Ja, ook deze auteur neemt geen blad voor haar mond bij het beschrijven van hete seksscènes. Maar het is mij volledig ontgaan wat de meerwaarde van de seksscènes zijn, die vooral erg technisch beschreven worden en flink over-the-top zijn.

Ook de scènes die voor spannend moeten doorgaan missen geloofwaardigheid. Het hele verhaal mist een samenhang waardoor dit soort scènes en acties als losse flodders overkomen en de personages net ongeleide projectielen zijn. L.S. Hilton gaat in dit boek allerlei kanten uit, zonder dat ze mij dan ook maar ergens weet te raken. Het einde van het verhaal belooft dat er een vervolg komt, maar dat zal niet aan mij besteed zijn.

 

Eindoordeel **

 

Titel: Maestra
Auteur: L.S. Hilton
Genre: Thriller
Uitgeverij: The House of Books
Datum: april 2016
ISBN: 9789044348989
Pagina’s: 317

John Burley – Langzaam, sterf langzaam ☆☆

langzaam, sterf langzaam

Ben Stevenson werkt als patholoog-anatoom in het plaatsje Wintersville. De rust in het gemoedelijke dorp wordt verstoord als er een middelbare scholier wordt vermoord. De jongen is gruwelijk verminkt door steek- en bijtwonden. Aan Ben de taak om het lichaam van de jongen te onderzoeken op aanwijzingen.

Ben heeft zelf twee zoons, waarvan de oudste dezelfde leeftijd heeft als het slachtoffer. Ben is er nu meer op gebrand om de jongens te beschermen tegen kwaad van buitenaf wat voor wrijving tussen hem en zijn vrouw zorgt. Thomas kan er niet zo goed mee omgaan dat zijn vader hem nu zo strak houdt. Ondanks dat er hierover ruzies zijn trekt Thomas zijn eigen plan en sneakt in het weekend ’s nachts weg om naar een feest van zijn vrienden te gaan. Maar dan neemt de nacht een verschrikkelijke wending.

Het is een aantal weken na de eerste moord en er wordt weer een slachtoffer gevonden. Deze keer is het een meisje. Ze is verminkt en voor dood achtergelaten door de moordenaar, maar tegen alle verwachting in overleeft zij het ternauwernood. Het is gelijk duidelijk dat het om dezelfde dader gaat. De politie probeert, samen met Ben, meer over de dader en zijn werkwijze te weten te komen, maar zij herinnert zich jammergenoeg niks meer.

De klok tikt en het is wachten op het volgende slachtoffer. De dader heeft maar één doel en dat is de dood bij zijn prooi zo lang mogelijk te laten duren.

John Burley is een Amerikaanse schrijver. Hij studeerde geneeskunde in Chicago en werkt als Spoedeisende Hulp-arts in het noorden van Californië, waar hij woont met zijn gezin. Voor zijn debuutthriller Langzaam, sterf langzaam ontving de auteur de National Black Ribbon Award van de Literary Guild, de prijs voor origineel, nieuw talent in het thrillergenre.

Langzaam, sterf langzaam begint veelbelovend met een spectaculair proloog. Vervolgens valt de rest van het boek daarbij in het niet. Als het begin van het verhaal dan nog op gang moet komen kan ik daar nog wel inkomen. Maar dit verhaal komt pas op gang in het allerlaatste hoofdstuk. Als dit boek een maaltijd zou zijn zou er veel aandacht aan de amuse besteed zijn, maar is het voor- en hoofdgerecht verwaarloosd. De nadruk ligt meer op bijgerechtjes. Het toetje mag er dan wel weer zijn, maar is veel te laat opgediend en bestaat uit niets meer dan één hap. Kortom…je smaakpapillen leken uitgedaagd te gaan worden, maar je hebt nog steeds honger.

Op de proloog na lezen we niet meer uit het perspectief van de moordenaar, wat zo’n enorme pre voor het verhaal had kunnen zijn. Waarom alleen in de proloog? Het boek is meer een uiteenzetting van gesprekken tussen een groep scholieren onderling en de familiedynamiek van de Stevensons. De personages die voorbij komen in het verhaal – en dan met name de jongeren – worden wat mij betreft niet adequaat neergezet. Zij hebben gesprekken die veel te ouwelijk zijn voor die leeftijd. Ook de reacties van een aantal volwassen personages op het gebeuren komen niet overeen met de werkelijkheid of zijn soms zelfs naïef te noemen.

Langzaam, sterf langzaam is een teleurstellend boek gebleken door een heel groot gebrek aan spanning en geloofwaardigheid. De gesprekken en reacties van de personages worden niet adequaat neergezet en de schrijfstijl van de John Burley komt erg amateuristisch over.

Eindoordeel **

Auteur: John Burley
Titel: Langzaam, sterf langzaam
Genre: Thriller
Uitgeverij: Harper Collins
Datum: januari 2016
ISBN: 9789402704709
Aantal pagina’s: 346

Garth Risk Hallberg – Stad in brand **

stad in brand

New York 1976, Central Park. Op oudejaarsavond raakt een jonge vrouw zwaargewond als zij meerdere keren in haar hoofd wordt geschoten. Haar naam is Samantha Cicciaro. Tijdens de zoektocht naar de dader maken we kennis met een aantal personages die allen in relatie staan tot Samantha.

Mercer en William zijn een homoseksueel koppel met relatieproblemen. William is heroïneverslaafde en voormalig erfgenaam van de rijke familie Hamilton-Sweeney uit New York, maar heeft afstand van hen genomen.
Regan is de zus van William en ligt in scheiding met haar man Keith. Hij heeft een affaire met Samantha.
Charlie en Samantha zijn goede vrienden. Zij begeven zich in de punkscene van de stad met het daarbij behorende drank- en drugsgebruik. Charlie is heimelijk verliefd op Samantha, maar dit is niet wederzijds.

Op het eerste oog lijken hun levens zich in elk opzicht mijlenver van elkaar af te spelen, maar deze raken steeds meer verweven met elkaar. Als er in de zomer van 1977 een totale black-out plaatsvindt verandert dat hun levens voorgoed en valt veel op zijn plaats.

Garth Risk Hallberg (1978) groeide op in North Carolina en woont nu in New York met zijn gezin. Eerder werk van hem werd onder andere gepubliceerd in The New York Times, Slate en The Millions. Stad in brand is zijn debuutroman. Voor dit boek kreeg hij een voorschot van twee miljoen dollar, wat ongekend hoog is voor een debutant. Dit boek wordt in Amerika hét boek van 2015 genoemd.

De auteur introduceert langzaam de verschillende personages die dit verhaal dragen. ‘Langzaam’ is vooral het woord wat de schrijfstijl van de auteur kenmerkt . De climax van Stad in brand vindt plaats in de zomer van 1977, de dag van de black-out en de rellen. Garth Risk Hallberg heeft er zevenhonderd bladzijdes voor nodig gehad om hier te komen.

Zoveel verwachtingen als er gecreëerd werden door alle publiciteit rond dit boek – voor verschijning was het al een hype in Amerika – zo teleurstellend gevoel was het voor mij na het dichtslaan van het boek. Wat duurt dit lang, wat duurt dit lang, jeetje wat duurt dit lang herhaalde zich als een soort mantra in mijn hoofd tijdens het lezen.

De auteur kán schrijven, dat staat buiten kijf. Maar wat mij betreft is het te pretentieus en véél te langdradig. Het boek had makkelijk een paar honderd bladzijdes minder kunnen bevatten. Dat zou niks aan een goed verhaal hebben afgedaan. Sterker nog, waarschijnlijk had het verhaal mijn aandacht dan wel goed kunnen vasthouden. Een dik boek is geen probleem voor mij, maar een langdradig dik boek is worstelen.

Waar ik nog wel even extra bij stil wil staan is de sublieme manier waarop dit boek vertaald is. Taaltechnisch is het perfect. Heel veel complimenten aan de vertalers Harm Damsma en Niek Miedema. Dit zal geen makkelijk klus zijn geweest. Heel mooi gedaan! In het boek komen woorden voorbij als ‘parafernalia’, ‘facsimile’, sfumato’, ‘demiurg’ en ‘gemaltraiteerd’. Prachtig gewoon.

Stad in brand is geen moeilijk boek, maar als lezer moet je wel heel veel geduld hebben. Dit is nou typisch een boek waarvan gezegd kan worden: “You love it or you hate it”.

Eindoordeel **

Auteur: Garth Risk Hallberg
Titel: Stad in brand
Genre: Roman
Uitgeverij: Atlas Contact
Datum: oktober 2015
ISBN: 9789025446086
Aantal pagina’s: 1056

Derwent Christmas – De stilte voor Julia **

Christmas-derwent-de-stilte-voor-julia

Aaron Nijdam heeft in korte tijd na elkaar zijn dochtertje en zijn vrouw verloren. Julia was vier jaar toen zij door een ongeluk om het leven kwam. Zijn vrouw heeft zichzelf van het leven beroofd.
Nu op de dag van de begrafenis van zijn vrouw maakt hij een rigoureuze beslissing. Op een kruispunt aangekomen volgt hij niet de rouwstoet, maar neemt hij een andere afslag. Aaron is vastbesloten de dood van zijn dochter te wreken.

Aaron werkt als leraar op een middelbare school. Vlak voor de dood van zijn dochter heeft Aaron een burn-out doorgemaakt. De rector van de school – Ernst Klapwijk – heeft hem tijdens zijn ziekteverlof thuis onverwachts een bezoekje gebracht. Om hem een hart onder de riem te steken heeft Ernst hem een boek over mindfulness gegeven. Iets wat Aaron mogelijk kan helpen om met zijn burn-out om te leren gaan. Ernst twijfelt ten zeerste of hij wel heil ziet in mindfulness.

Als zijn vrouw is overleden weet Ernst het zeker. Het medicijn tegen een burn-out is geen cursus mindfulness, maar keiharde wraak…

Derwent Christmas (1972) komt uit Groningen. Zijn naam heeft hij te danken aan zijn Engelse vader. Met zijn debuutroman ‘Twee tranen’ heeft hij de schaduwprijs gewonnen.

‘De stilte voor Julia’ begint met de zin: “Een maand geleden is mijn vrouw begraven. Dat was een droevige gebeurtenis, maar niet een die me verdrietig maakte”.
Met deze zin wordt gelijk al een toon gezet. Als lezer vraag je je gelijk af waarom een man niet verdrietig is om het overlijden van zijn vrouw. Wat volgt is een schakeling tussen gebeurtenissen is het heden en verleden. We lezen over situaties die zich vaak afspelen op de drempel van het irrationele. Het boek gaat over de dagen rond de begrafenis en over de periode van Aaron’s burn-out. Allemaal uit het oogpunt van Aaron. Zijn personage komt heel erg afhankelijk, somber, achterdochtig en soms zelfs bijna psychotisch over.

De schrijfstijl van Derwent Christmas is opvallend te noemen. Er is weinig structuur, gaat vaak van de hak op de tak over. Regelmatig blijken we weer eens in Aaron’s mijmeringen of dagdromen te zitten, waardoor het even schakelen en teruglezen is, wat de vaart uit het verhaal haalt. Langzaamaan wordt wel duidelijk hoe Aaron het ongeluk beleeft heeft en wie er volgens hem verantwoordelijk voor is.

De schrijver zorgt in ‘De stilte voor Julia’ ook nog voor een flinke les in mindfulness. Mindfulness is een hele mooie techniek om met allerlei situaties in het leven om te leren gaan, maar had in het verhaal niet zo uitgebreid aan bod hoeven komen. Er worden letterlijke passages overgenomen uit een boek voor mindfulness. Dit voegde niks toe aan het verhaal.

Helemaal aan het eind zorgt Christmas nog wel voor een explosief einde. Maar het geheel laat een onbevredigend gevoel en zelfs nog wat vraagtekens achter.

Auteur: Derwent Christmas
Titel: De stilte voor Julia
Genre: Thriller
Uitgeverij: De Geus
ISBN: 9789044531305
Aantal pagina’s: 173