“Het is lang geleden dat de naam Leblanc uit mijn mond is gekomen, want zo heette ik vroeger. Het is alsof ik de originele Ginny achterliet toen ik introk bij mijn adoptieouders, Brian en Maura Moon. Ik heet nu Ginny Moon, maar er zijn nog steeds stukjes van de originele Ginny over.”

De veertienjarige Ginny woont bij haar adoptieouders Brian en Maura. Dit is haar tweede adoptiegezin. Haar biologische moeder verwaarloosde haar, waardoor ze uit huis is gehaald toen ze negen jaar was.

Maura is zwanger van een meisje wat betekent dat Ginny grote zus zal worden. Dit triggert bij haar een pijnlijke herinnering uit de tijd dat ze nog bij haar biologische moeder Gloria woonde. Gloria was altijd maar op pad en stoned of dronken en liet Ginny dan alleen thuis, waar zij moest zorgen voor haar babypop, want Gloria deed dat niet. Ginny weet wat een babypop nodig heeft. Dus toen Ginny uit huis geplaatst werd besefte ze dat dat niet goed was. Ze riep als eerste om haar babypop, want die kon niet alleen achterblijven bij Gloria. Maar niemand besteedde veel aandacht aan die hulpkreet van Ginny.

“Wie heeft mijn babypop uit de koffer gehaald? Ik zit in de bus aan dingen te denken waar ik eigenlijk liever niet aan denk. Diep in mijn hersenen. Meestal stop ik die dingen diep weg in het donker, maar nu moet ik er wel aan denken, omdat de politie in de koffer heeft gekeken toen ik in het ziekenhuis lag. Ze hebben helemaal niets gevonden.”

Nu Maura zwanger is krijgt ze steeds meer moeite met het onvoorspelbare gedrag van Ginny. Haar adoptiedochter gedraagt zich steeds vreemder en lijkt te willen vluchten om op zoek te gaan naar haar biologische moeder. Maura vreest steeds meer voor de veiligheid van de baby als die geboren is.

Ginny is ondertussen druk bezig met het bedenken van plannetjes om contact te kunnen krijgen met Gloria en er zo achter te kunnen komen hoe het met haar babypop gaat. Dit doet Ginny volgens eigen logica en wil daar veel voor op het spel zetten.

Benjamin Ludwig is een Amerikaanse auteur. Hij woont in New Hampshire waar hij Engels doceert. Toen hij en zijn vrouw net getrouwd waren, werden ze pleegouders en adopteerden ze een autistische tiener. Ginny Moon heeft gelijk is zijn debuutroman en is gebaseerd op zijn eigen ervaringen.

Het brein van mensen met een autisme spectrum stoornis werkt anders dan bij anderen. Ik vind dat Benjamin Ludwig dit op overtuigende manier over weet te brengen op papier. De manier waarop Ginny worstelt met haar beperkingen, vaak zonder dat ze dat zelf in de gaten heeft is aandoenlijk. Haar leven is een aaneenschakeling van vaste structuren en gewoontes en dit alles volgens geheel eigen logica. Soms is het zelfs een tikkeltje grappig te noemen wat voor een uitwerking dat heeft.

In Ginny Moon heeft gelijk staat de zoektocht naar haar babypop centraal. Ginny vreest voor het lot van haar babypop die zij vijf jaar eerder uit het oog is verloren. Zij ziet zelf de gevaren niet waar ze vroeger in verkeerde en waar ze zichzelf nu ook weer aan blootstelt.

Naarmate het verhaal vordert wordt duidelijk welke situatie er gaande was in het huis van haar biologische moeder en dat Ginny heel veel mazzel heeft gehad dat ze gered is. Maar Ginny is niet in staat om dit zelf te zien. Ze bijt zich volledig vast in haar missie en dit zorgt regelmatig voor onvoorspelbare en soms zelfs destructieve situaties.

Benjamin Ludwig heeft een fijne en makkelijk te volgen schrijfstijl. Ginny Moon heeft gelijk is wel redelijk eentonig en voorspelbaar te noemen. Maar het is vooral aandoenlijk en af en toe hartverwarmend wat er voor zorgt dat je als lezer meeleeft met wat de hoofdpersonages meemaken.

Eindoordeel ☆☆☆1/2

Titel: Ginny Moon heeft gelijk
Auteur: Benjamin Ludwig
Genre: Roman
Uitgeverij: HarperCollins
Datum: juni 2017
ISBN: 9789402725308
Pagina’s: 382