“Terwijl zij leegliep, was hij volgestroomd. Voor het eerst in lange tijd had zijn hart weer geklopt, en hij had gehuild van opluchting. ‘Dank je wel,’ had hij snikkend bij haar met gestold bloed besmeurde oor gefluisterd. ‘Dank je wel.’ En hij wist dat hij dit nog een keer zou doen. Wílde doen. Móést doen.”
Eve Singer is negenentwintig jaar en werkt als televisiemisdaadverslaggever voor een plaatselijk nieuwsstation. Zij woont samen met haar demente vader, maar de zorg voor hem wordt steeds zwaarder.
Eve draait de zogenoemde dodendiensten, waardoor zij vaak als een van de eerste ter plaatse is als er een moord is gepleegd. Haar baas zit er bovenop dat zij en cameraman Joe de beste reportages maken met het liefst de meest sappige details en beelden. Eve heeft inmiddels een aardig netwerk opgebouwd, waardoor het haar vaak lukt om meer informatie dan de concurrenten los te krijgen.
Nadat Eve verslag heeft gedaan van een brute moord en ze bijna thuis is, heeft ze het idee dat iemand haar volgt. Ze handelt impulsief en spreekt de man poeslief aan, gelukkig met succes, want ze komt veilig thuis aan. Zonder dat ze het weet is ze de moordenaar tegen het lijf gelopen.
De ontmoeting met Eve die avond maakt een diepe indruk op de moordenaar. Zijn verknipte geest zorgt voor de meest bizarre ideeën en nu heeft hij bedacht dat Eve en hij van hetzelfde soort zijn. De moordenaar heeft in zijn hoofd dat hij het moorden nodig heeft om zelf te kunnen leven. Nu hij een band voelt met Eve maakt hij van zijn moorden een voorstelling waar zij verslag van moet maken. De moordenaar begint met Eve te communiceren om dit voor elkaar te krijgen.
Eve schakelt de politie in en krijgt persoonlijke beveiliging, maar de moordenaar lijkt toch elke keer weer genoeg speelruimte te krijgen. Als Eve niet mee wil werken zoals hij in gedachten heeft, maakt hij het persoonlijk. Eve is in levensgevaar, maar ze is niet de enige. Ze moet leren denken als de moordenaar om hèm een stap voor te kunnen zijn…
“De borst van de moordenaar bonsde en hij tastte glimlachend naar zijn litteken. Alleen door de dood voelde hij dat hij leefde. Wel vreemd dat het leenhart dat zo lang had gedreigd hem te doden hem uiteindelijk had geleerd hoe hij moest leven. Zelfzuchtig.”
Belinda Bauer (1962) is een Britse schrijver die opgroeide in Engeland en Zuid Afrika. Ze heeft gewerkt als journalist en scenarioschrijfster. Inmiddels gebruikt ze haar filmideeën voor boeken. Haar boek Rusteloos land won de Gold Dagger Award, een uitzonderlijke prestatie voor een debuut. Daarna volgden Opgesloten, Verdiende loon en Wat dood is. In 2013 won ze voor al haar werk de CWA Dagger in the Library, en in 2014 werd haar boek Wat dood is gekozen tot Crime Novel of the Year.
De schitterende doden is het eerste boek wat ik van de auteur heb gelezen. Zodra ik op de achterflap van een boek lees dat er sprake is van een moordenaar ben ik vaak al verkocht. De prijzen die Belinda Bauer heeft gewonnen liegen er niet om. Al met al voor mij genoeg reden om dit boek te willen lezen.
Het verhaal wordt grotendeels verteld vanuit Eve, maar er zijn ook hoofdstukken geschreven vanuit de moordenaar. In De schitterende doden gaat het om de dynamiek tussen de moordenaar en Eve, dat is de rode draad in het verhaal. Eve wordt onbedoeld betrokken in de bizarre ideeën en moordpartijen van de moordenaar. Hij ziet haar als zijn muze.
Een enkele scène in De schitterende doden komt wat amateuristisch over. Zonder al te veel in details te treden komt het bijvoorbeeld wat ongeloofwaardig over dat de politie met tientallen man een theater in de gaten houdt, maar niemand buiten heeft staan.
Het personage van Eve komt uitgebreid aan bod in dit boek. We zien haar worstelen met de ziekte van haar vader en ze komt eenzaam over, maar vindt gelukkig een maatje in haar collega Joe. In die relatie zit een subtiele groei.
Wat ik miste is meer achtergrondinformatie over het leven van de moordenaar. Af en toe zijn er wat toespelingen, maar dat had wat mij betreft wat meer uitgediept mogen worden. De moordenaar komt uit een rijke familie en woont in een groot huis. Hij houdt er een bizarre actie op na wat betreft zijn dode moeder en we kunnen lezen dat hij een donorhart heeft. Maar waarom hij is geworden zoals hij is komt maar oppervlakkig aan bod.
Belinda Bauer heeft een schrijfstijl die passend is voor het genre; met haar beeldende beschrijvingen creëert ze spanning, er zit vaart in het verhaal, ze heeft vlot taalgebruik, ze beschrijft levendige moordscènes en er is sprake van een klassiek kat- en muisspel. De schitterende doden is een fijne thriller die ik de liefhebbers van het genre absoluut aanraad.
Eindoordeel ☆☆☆☆
Titel: De schitterende doden
Auteur: Belinda Bauer
Genre: Thriller
Uitgeverij: AW Bruna
Datum: mei 2017
ISBN: 9789400507630
Pagina’s: 381
To Read Or Not To Read 