“Hij probeerde zich niet te laten meeslepen door het gevoel dat hij de dader op de hielen zat. Een dader die geen enkel aanknopingspunt had achtergelaten. Een dader die wist waar de politie naar zou zoeken. Een dader die met alles rekening hield. Maar niemand was slim genoeg om rekening te houden met stom toeval.”
1996. Een jonge moeder pleegt zelfmoord door uit de gondel van een kabelbaan te springen. Inspecteur Hideo Akashi is een van de getuigen van deze actie, maar weet het niet te voorkomen.
2011. Kosuke Iwata begint aan zijn nieuwe baan als inspecteur bij het team moordzaken van de politie van Tokio. Zijn ontvangst daar is allesbehalve hartelijk te noemen. Men is daar nog onder de indruk van het gemis van een gerespecteerde collega die zelfmoord heeft gepleegd.
Het team moordzaken is druk bezig met het onderzoek naar de recente moord op een beroemde actrice. Dat er een paar dagen daarvoor een gezin is vermoord krijgt amper de aandacht in de publiciteit en ook de politie is niet happig op het onderzoeken daarvan.
Iwata wordt gekoppeld aan assistente-inspecteur Sakai en op de zaak van het vermoorde gezin gezet. Een paar dagen na de moord zijn er al geen verse sporen meer te vinden. Duidelijk is dat alle gezinsleden op gruwelijk wijze om het leven zijn gekomen. Maar het meest opvallende is het teken wat de moordenaar heeft achtergelaten, een groot getekende zwarte zon.
Ondertussen wordt het Iwata moeilijk gemaakt door zijn leidinggevende en collega’s. Het wordt hem al snel duidelijk dat zij hem liever zien verdwijnen en zo hun eigen structuur en manier van handelen hebben. Als hij niet snel met resultaten komt kan hij zijn baan wel vergeten.
Iwata en Sakai duiken dieper in de betekenis van het symbool van de zwarte zon en Iwata ontdekt dat dit gezin waarschijnlijk niet zijn eerste moordpartij is geweest. Iwata vindt steeds meer aanwijzingen, maar de moordenaar heeft in de gaten dat Iwata op hem jaagt. Iwata en Sakai wagen hun levens om een volgend slachtoffer proberen te voorkomen. Het kat- en muisspel is begonnen.
Nicolás Obregón werkt als redacteur bij een uitgeverij in Londen. Eerder schreef hij veel over reizen voor het tijdschrift Which? Travel, waarvoor hij onder andere artikelen schreef over Helsinki, Venetië en Japan. Blue Light Yokohama is zijn thrillerdebuut.
Vol enthousiasme ben ik aan dit boek begonnen. Ik vind het leuk om boeken te lezen die zich in andere landen afspelen dan ik gewend ben. Ik kan me niet herinneren eerder een boek te hebben gelezen wat zich afspeelt in Japan. Tijdens het lezen van Blue Light Yokohama is het duidelijk dat je aan een Japans boek bezig bent door de (plaats)namen die voorbij komen. Even wennen, maar namen opschrijven helpt daar goed bij.
Blue Light Yokohama speelt zich grotendeels af in het heden, maar blikt af en toe terug naar het verleden van Iwata. Als kind is hij achtergelaten door zijn moeder en opgegroeid bij de nonnen. Het verdere verloop van zijn jeugd komt in flarden voorbij.
Ook heeft Iwata in zijn recentere verleden een heftige gebeurtenis meegemaakt met zijn gezin. Hij leeft gescheiden van zijn vrouw, die hij af en toe bezoekt in een instelling, maar waarmee geen contact mogelijk is. Wat daar gebeurd is wordt heel langzaamaan duidelijk en is een indrukwekkende extra verhaallijn.
Nicolás Obregón heeft een fantastische schrijfstijl wat helemaal bij het genre past. Blue Light Yokohama begint al met een spannende proloog, er zit veel tempo in het verhaal, er zijn meerdere verhaallijnen, er is de jacht op een moordenaar wat voor spannende momenten zorgt en er zijn gave plotwendingen. Het boek leest dan ook erg vlot weg en bevat alle ingrediënten voor een goede thriller.
Nicolás Obregón zet zich gelijk stevig op de kaart met een snelle en goed geconstrueerde thriller. Dit debuut is een aanrader voor alle liefhebbers van het genre. Een schrijver om in de gaten te houden.
Eindoordeel ☆☆☆☆1/2
Titel: Blue Light Yokohama
Auteur: Nicolás Obregón
Genre: Thriller
Uitgeverij: Q
Datum: april 2017
ISBN: 9789021403120
Pagina’s: 395
To Read Or Not To Read 
staat genoteerd!