“Lauri was altijd bang geweest dat zijn onverklaarbare angsten en catastrofale fantasieën een teken waren van het feit dat hij andere mensen en hun potentiële slechtheid schuwde, omdat hij op de hoogte was van het bestaan daarvan. En hij was op de hoogte daarvan omdat hij die slechtheid zelf ook in zich droeg. Lauri Kivi voldeed aan alle voorwaarden om zich tot de grootste sadist te ontwikkelen die er op twee benen rondliep.”

Lauri Kivi werkt als misdaadjournalist voor een Fins dagblad. In Helsinki en omgeving is er de laatste tijd een toename van gezinsmoorden, waarbij de vader de dader lijkt te zijn. Lauri is zelf vader, maar heeft zijn gezin verlaten toen zijn dochter nog heel klein was. Zij weet niet beter dan dat haar vader dood is.

Het nieuwste gezinsdrama is er een waarbij de vader een politieagent was. Een drama wat extra  gevoelig ligt door zijn beroep. Lauri is van plan dieper op dit onderwerp in te gaan en er een aantal artikelen aan te wijden.

Getekend door een heftige jeugd vol lichamelijk en geestelijke mishandelingen worstelt Lauri nog steeds met de gevolgen hiervan. Zijn vader tiranniseerde het gezin, wat na een paar borrels steevast eindigde in in elkaar geslagen worden. Zijn broer wist het gezin te ontvluchten en Lauri heeft nooit meer wat van hem gehoord.

Via zijn oma hoort Lauri dat zijn vader aan het dementeren is. Zij verzoekt hem om zijn vader nog eens te bezoeken, voordat het te laat is. Met enorme tegenzin en een hart vol haat besluit hij zijn vader te bezoeken in het tehuis. Terwijl hij daar toch in de omgeving is kan hij ook mooi een aantal nabestaanden spreken van gezinsmoordenaars voor zijn artikelen.

Wat Lauri vooral ontdekt bij de nabestaanden is ongeloof. Ongeloof dat de vaders hun gezin vermoord hebben. Lauri duikt steeds dieper in de zaken tot grote irritatie van de politie. Hij ontdekt dat niet alles is zoals het op het eerste gezicht lijkt. Maar ondertussen komt de verdenking steeds meer op Lauri zelf te liggen. Hij moet niet alleen zijn onschuld aantonen, maar moet ook vechten tegen de schimmen uit zijn eigen verleden en heden. En dat is niet zonder gevaar voor hemzelf en zijn naasten.

Simo Hiltunen (1977) is een Finse journalist en producent. In wolfskleren is zijn thrillerdebuut.

Vanaf de eerste bladzijde begint het verhaal al spannend. De toon wordt hiermee gezet en nog belangrijker is dat de auteur dit de rest van het verhaal goed weet voort te zetten. Lauri is een geweldig beschreven personage. Vaak vol bewondering, maar soms ook vol walging las ik zijn belevingen.

In wolfskleren is niet alleen een thriller met een moordenaar en de jacht die volgt. Nee, het is zoveel meer. Dit boek gaat ook over invloeden van ouders en opvoeding en ouder worden en bevat daarmee zoveel psychologische lagen. Simo Hiltunen neemt ons mee in het verleden van een aantal personen. Ik was enorm onder de indruk van vooral juist die hoofdstukken.

Zo enorm aangrijpend en geloofwaardig zijn de scènes waarin de interacties tussen ouder en kind beschreven worden. We lezen veelvuldig over fysieke en mentale mishandelingen. Ik kreeg af en toe een brok in mijn keel. Het geeft het boek zoveel meer lading en diepgang mee, ook om te begrijpen waarom iemand handelt zoals hij doet en wat voor een impact het heeft als iemand volwassen wordt en zelf voor keuzes staat.

In het boek komen regelmatig feitjes en weetjes over wolven of verwijzingen naar dit dier voorbij. Er is één quote die mij enorm aansprak en die ik graag met jullie wil delen, want het is een wijze les:

“De jongen zit in de tipi van de stamoudste  en vertelt dat hij het gevoel heeft dat er binnen in hem twee wolven zijn. Een ervan is goed en neemt rechtvaardige besluiten. Deze witte wolf probeert de jongen mee te nemen naar het geluk. Maar de zwarte wolf probeert hem te verleiden tot slechte daden. Het lokt hem met welvaart, onverdiende eer en nog veel slechtere dingen. “Wat moet ik doen?” vraagt de jongen. De stamoudste kijkt hem in de ogen en zegt dat in ieder van ons een goede en een slechte wolf leeft. Dat is natuurlijk en er is niets tegen te doen. “Maar welke van de twee wint dan?” vraagt de jongen. De stamoudste is even stil en antwoordt dan rustig: “Degene die je te eten geeft.”

Dit boek is dus een debuut, maar dat is nergens aan te merken. Wat heeft Simo Hiltunen een spannend en meeslepend boek geschreven. Werkelijk waar iedere bladzijde is een genot om te lezen. Dit zijn thrillers zoals ze horen te zijn. In wolfskleren kan zich tot de top van beste thrillers van 2016 rekenen.

Eindoordeel ☆☆☆☆☆

Titel: In wolfskleren
Auteur: Simo Hiltunen
Genre: Thriller
Uitgeverij: Boekerij
Datum: oktober 2016
ISBN: 9789022569412
Pagina’s: 470