“Iedereen kan breken, denkt de editor. Dat is tenslotte het hele idee achter het programma: de deelnemers breken. Hoewel de twaalf mensen die het strijdtoneel hebben betreden te horen hebben gekregen dat het allemaal draait om overleven. Dat het een wedstrijd is.”

Er zijn twaalf kandidaten geselecteerd om mee te doen aan een nieuw survival-realityprogramma op tv. In een beboste omgeving krijgen ze te maken met individuele en team opdrachten. Doel is zo snel mogelijk het volgende punt bereiken. Onderweg krijgen ze aanwijzingen en uitdagingen die variëren qua moeilijkheidsgraad en ondertussen hebben ze maar het minimale aan uitrusting en eten en drinken. Fysieke en mentale uitputting lijken onvermijdelijk, maar de kandidaten krijgen gelukkig de kans om te stoppen, het enige wat daarvoor nodig is is het opzeggen van een vooraf ingestudeerd zinnetje.

Het zijn twaalf totaal verschillende deelnemers die allen een catchy naam krijgen voor het programma wat iets zegt over hun dagelijks werk. De programmamakers hebben als doel hét nieuwe tv programma te maken en willen daar heel ver voor gaan.

Zoo is een van de kandidaten en een van de weinige vrouwen. Zij heeft zich heel bewust voor dit avontuurlijke programma opgegeven om nog eenmaal iets uitdagends te doen, voordat ze met haar man aan kinderen wil beginnen. Een paar dagen na de start van de opnames is zij erg ziek geworden en heeft daar een aardige fysieke klap van gekregen, maar ze heeft zichzelf weer herpakt en gaat vastberaden verder.

Zoo is nu al heel wat dagen aan een solo opdracht bezig en loopt door verlaten dorpjes. Ze is al die tijd geen medekandidaat meer tegengekomen. Alles wat ze onderweg tegenkomt ziet er levensecht uit, van het dier wat haar aanvalt tot de poppen die voor dode mensen moeten doorgaan.

Als Zoo een tienerjongen tegen het lijf loopt gaat ze er vanuit dat hij een camerajongen is die haar in de gaten moet houden. Ze tolereert zijn aanwezigheid, maar trekt haar eigen plan. Hij komt met een verhaal wat ze niet serieus neemt. Maar naarmate de dagen vorderen en het straatbeeld gruwelijker wordt kan Zoo het verhaal van de jongen steeds minder goed negeren.

Alexandra Oliva is een Amerikaanse auteur. Ze studeerde aan Yale en werkte bij Prospect Park Zoo, net als haar hoofdpersoon. Ook heeft ze meerdere survivalcursussen gevolgd, waaronder de cursus aan de beroemde Boulder Outdoor Survival School. De laatste deelnemer is haar debuut.

We volgen in dit boek twee verhaallijnen. In het ene draadje wordt beschreven hoe de crew te werk gaat met het filmen en editen van het programma. We maken kennis met de hele groep. Alexandra Oliva schetst de verschillende karakters goed en geeft ons een kijkje in de onderlinge reacties en relaties.

In het andere draadje volgen we Zoo. Er wordt even kort teruggeblikt naar haar verleden en motivatie om mee te doen. Ze is nu al dagen bezig met haar solo opdracht als wij als lezer instappen in het verhaal.

Deze twee verhaallijnen worden een paar keer afgewisseld door korte passages waarin we online reacties van kijkers te lezen krijgen. In eerste instantie kon ik daar de meerwaarde niet van inzien, maar Alexandra Oliva heeft aan het einde nog een verrassende wending geschreven, waardoor die online reacties meer binnen het verhaal passen.

De laatste deelnemer is heel makkelijk en snel te lezen. De auteur gebruikt duidelijke en simpele taal en de hoofdstukken zijn kort en bondig. Het verhaal van Zoo wordt vanuit de ik-vorm beschreven. Dit boek heeft de stempel ‘literaire thriller’ gekregen, maar dat is wat mij betreft niet terecht. Een beetje spanning komt pas in de tweede helft van het boek, waardoor het nog wel een thriller genoemd zou kunnen worden, maar ‘avontuurlijke roman’ dekt de lading beter.

Het is vooral de vraag “Wat is er gebeurd?” die continue tijdens het lezen in je hoofd ronddoolt. De auteur wacht gelukkig lekker lang met het onthullen hiervan.

Eindoordeel ****

Titel: De laatste deelnemer
Auteur: Alexandra Oliva
Genre: Thriller
Uitgeverij: Ambo | Anthos
Datum: augustus 2016
ISBN: 9789026332364
Pagina’s: 397