Hendrik Groen – de bekendste bejaarde van ons land – is terug met een nieuw dagboek. Hij woont in een verzorgingstehuis in Amsterdam-Noord en deelt met ons het wel en wee van zijn leven. Inmiddels is hij 85 jaar, wat al ruim vijf jaar ouder is dan de gemiddelde man tegenwoordig wordt. Hendrik heeft besloten in 2015 weer iedere dag een stukje te schrijven, nadat hij dit het jaar daarvoor wat verwaarloosd heeft. Zijn eerste voornemen van het jaar is om zijn voorzichtigheid wat meer te laten varen, hij wil niet meer alleen de brave Hendrik zijn. En hij wil ook meer leuke dingen doen met zijn vrienden. Genoeg ideeën om het nieuwe jaar door te komen.

Hendrik Groen begon zijn eerste dagboek op de literaire website Torpedo Magazine, waarna Meulenhoff voorstelde er een boek van te maken. Inmiddels is er een heuse Hendrik Groen-fanclub, zijn de vertaalrechten verkocht aan meer dan 25 landen en komt er een tv-serie. Het succes van Pogingen iets van het leven te maken heeft hem geïnspireerd tot het schrijven van het vervolg – Zolang er leven is. Zelf zegt hij over zijn romans: ‘Geen zin is gelogen, maar niet elk woord is waar.’

De oud-maar-niet-dood-club (kortgezegd Omanido) besluit om er in 2015 ook weer met flinke regelmaat samen op uit te trekken. Hendrik en een select groepje bejaarden hebben deze club samen opgericht. Zij willen zoveel mogelijk genieten van de dingen die ze nog wel kunnen doen en niet teveel stilstaan bij hun beperkingen. Dit jaar willen ze elke twee weken in een restaurant gaan eten met eten uit een ander land dan Nederland. Het mag nooit twee keer hetzelfde land zijn. Er zit ook een reisje naar Brugge in de planning.

Het dagboek wordt weer op humoristische en soms ook aandoenlijke wijze gebracht, maar er zijn ook serieuze onderwerpen die de revue passeren. Een van de vrienden blijkt terminaal te zijn en gaat hier op geheel eigen wijze mee om. En hoe zit het met de toekomst van het verzorgingstehuis, staat het huis op de lijst voor de sloop? De directrice wil er niks over kwijt. En Hendrik is ook halfslachtig bezig met hoe toch ook zijn ooit onvermijdelijke levenseinde eruit moet komen te zien en hoe dit netjes te regelen.

Zolang er leven is is een voortzetting van het eerste dagboek. De schrijfstijl is een feestje van herkenning. Er is sprake van veel humor en zelfspot. Er worden weer een aantal up-to-date en herkenbare onderwerpen op de korrel genomen, zoals de bezuinigingen in de zorg, het ouder worden met gebreken, euthanasie, bureaucratie en dit alles met een flinke dosis sarcasme en cynisme.

De grote vraag blijft natuurlijk, wie zit er achter Hendrik Groen? Auteur Kluun heeft tijdens de presentatie van Zolang er leven is aangegeven dat hij het in ieder geval niet is. Het blijft gissen natuurlijk, maar mijn nieuwste verdachte is auteur Patrick van Hees. Hij is iemand die uit de omgeving komt en er wordt in dit boek ook een verwijzing gemaakt naar zijn boek De geluksoma. Ook de uitgeverij hebben ze gemeen. Of we er ooit achter zullen komen doet er eigenlijk niet eens toe. Ik ben en blijf fan van Hendrik.

Eindoordeel ****

Auteur: Hendrik Groen

Titel: Zolang er leven is

Genre: Roman

Uitgeverij: Meulenhoff

Datum: januari 2016

ISBN: 9789029090766

Aantal pagina’s: 375

Mijn recensie van het eerste dagboek van Hendrik Groen – Pogingen iets van het leven te maken:

https://naadspage.wordpress.com/2015/11/15/hendrik-groen-pogingen-iets-van-het-leven-te-maken/