Thomas is vierentwintig jaar en afgestudeerd psycholoog. Hij slijt zijn dagen zonder noemenswaardige invulling. Werk vinden lukt hem niet, maar om nog enigszins uit de dagelijkse sleur te komen helpt hij zijn vriend Mit met het schoonmaken van scholen. Zijn relatie met Eva is ook niet meer wat het geweest is. Beiden leven hun leven en deze gaan flink langs elkaar heen. Thomas weet niet meer wat hem nog motiveert.

Tot er op een dag een brief op de deurmat belandt van een onbekende schrijfster. De brief is gericht aan Thomas en komt van de achttienjarige Anna uit Schotland. In eerste instantie neemt Thomas deze brief niet serieus en negeert haar. Maar dan komt er nog een brief. Thomas besluit Anna terug te schrijven en wat volgt is een uitgebreide briefwisseling tussen deze twee. Als de somberheid in Anna’s brieven steeds meer toeneemt doet dit hem denken aan zijn allerbeste vriend Frank die jaren geleden zelfmoord heeft gepleegd. Thomas heeft zijn vriend niet kunnen helpen en besluit dat dit hem niet nog eens zal gebeuren. Hij reist af naar Schotland om Anna te zoeken. Maar is Thomas deze keer wel op tijd?

Sander van Leeuwen (1986) heeft zelf psychologie gestudeerd. Tijdens zijn studie schreef hij al korte verhalen. Hij heeft zijn idee voor een roman op TenPages gezet en daarmee is het balletje gaan rollen. ‘Liever geen applaus voor ik leef’ is zijn debuutroman.

‘Liever geen applaus voor ik leef’ bestaat uit twee delen. In het eerste deel leren we Thomas kennen en lezen we over de briefwisseling tussen Anna en Thomas. We weten dat Thomas brieven terugstuurt, maar alleen de brieven van Anna lezen we inhoudelijk. Thomas blikt af en toe terug naar het verleden, waardoor we als lezer inzicht krijgen in zijn vriendschap met Frank. In het tweede deel reist Thomas af naar Schotland om Anna te zoeken. Het verhaal wordt verteld vanuit de ik-vorm.

Thomas is een nogal melancholisch type. Hij vindt het leven tegenvallen en heeft het idee dat hij nergens meer verwacht wordt. Hij weet niet meer hoe hij zijn leven kleur kan geven, maar neemt daar ook geen initiatief in. Dag in dag uit leeft hij hetzelfde. Ook zijn relatie met Eva heeft geen inhoud meer. Het leven glipt door zijn vingers.
De briefwisseling met Anna doorbreekt dit patroon. Maar dit gaat niet zonder slag of stoot.

Sander van Leeuwen heeft een hele mooie schrijfstijl. Hij maakt regelmatig gebruik van metaforen en beeldspraak. De hoofdstukken zijn kort en het taalgebruik is vlot en toegankelijk.
De plot wordt langzaam opgebouwd. Het eerste deel is voornamelijk herhaling na herhaling om een idee te geven wat Thomas ervaart. Als lezer zou je Thomas een schop onder zijn billen willen geven. De sombere sfeer wordt goed neergezet door de schrijver. Het tweede deel is sneller geschreven en daar komt het tot een onverwachts, maar toch mooi einde.

‘Liever geen applaus voor ik leef’ is mooie proza, waarin patronen doorbroken worden om van wit weer naar een mooie kleur te gaan in het leven.

Plot ****
Originaliteit ****
Leesplezier ****
Schrijfstijl *****

Eindoordeel ****

Auteur: Sander van Leeuwen
Titel: Liever geen applaus voor ik leef
Genre: Roman
Uitgeverij: Meulenhoff
ISBN: 9789029090421
Aantal pagina’s: 255

Met dank aan Meulenhoff voor het recensie-exemplaar.