De 75-jarige Ruth is weduwe en woont helemaal alleen in een strandhuis aan de kust van Australië. Ze heeft twee zoons die in het buitenland wonen, waardoor ze hen weinig ziet.
Het is midden in de nacht als Ruth wakker wordt van geluiden die uit haar woonkamer komen. Ze zweert dat het geluiden van een tijger zijn. Doodsbang blijft ze op bed liggen tot ze weer in slaap valt.

De volgende ochtend staat er een opvallende vrouw voor de deur. Frida beweert door de overheid gestuurd te zijn en haar dagelijks te komen ondersteunen bij haar verzorging en huishouden. In eerste instantie is Ruth wat sceptisch, maar als ook haar oudste zoon er het kwaad niet van inziet, accepteert zij Frida in haar huis. Maar is Frida wel wie zij zegt dat ze is?

‘Tijgers in de nacht’ is een ontroerend verhaal over een vrouw op leeftijd, die alleen woont en tekenen begint te vertonen van geestelijke achteruitgang. Het thema in dit boek is erg up-to-date. Steeds meer ouderen wonen alleen en zijn steeds vaker een makkelijker mikpunt voor oplichting.
Fiona McFarlane heeft een mooie en beeldende schrijfstijl. Het verhaal is heel minimalistisch van opzet. Er zijn weinig personages en het verhaal speelt zich grotendeels af in het strandhuis van Ruth.

McFarlane blikt regelmatig terug naar het verleden van Ruth. Opgroeiende op Fiji – waar haar ouders als missionaris werkzaam waren – leefde zij tussen de tijgers en in de jungle. Hier ontmoette zij ook haar jeugdliefde Richard. Een liefde die toentertijd niet beantwoord kon worden.
Nu in het heden trekt Ruth de stoute schoenen aan en nodig Richard uit bij haar thuis. Dan zijn we er als lezer getuige van hoe op aandoenlijke wijze de liefde (weer) opbloeit tussen deze twee oude mensen.

De dosering van leesplezier is gedurende het boek niet overal hetzelfde. Het verhaal komt wat langzaam op gang. We lezen hoe Frida langzaamaan op slinkse wijze een plek verovert in Ruth’s leven. Na de eerste honderd bladzijdes komt het verhaal eindelijk goed op gang. Vanaf dat moment volgen er een aantal gebeurtenissen die je regelrecht het boek intrekken. Ongeloof overheerst als je leest wat Frida Ruth allemaal flikt en er ook nog mee weg komt. Het is heel triest om te lezen hoe Ruth gemanipuleerd wordt. En dan richting het einde raakt het verhaal zelfs wat ‘over the top’. Hoe Frida haar meesterplan tot een einde brengt komt in de buurt van lichtelijk ongeloofwaardig.

‘Tijgers in de nacht’ is een mooi en ontroerend geschreven roman. De plot is niet overal even aantrekkelijk, maar de pieken in het verhaal zorgen ervoor dat het eindresultaat er mag zijn.